Liefde voor de poëzie bij het Dalton Lyceum Barendrecht
Op donderdag 14 december was het weer zover. De avond van de poëzie werd voor de 13de keer gehouden op het Dalton Lyceum Barendrecht. Leerlingen van vwo 5 en ouders van vwo 6 kwamen met zijn allen ’s avonds naar de school. Iedereen verzamelde zich in aula, en toen gingen de lichten uit.
Laat de avond beginnen! Groepjes leerlingen uit vwo 6 presenteerden ieder hun uitgekozen gedicht met als thema ‘liefde’. Ieder groepje had weer een heel ander stukje bedacht om op te voeren of te laten zien. De stukjes moesten bij hun interpretatie van het gedicht passen. Hier volgen de presentaties die mij het meest raakten.
Het winnende groepje was al heel vroeg aan de beurt. Zij hadden een gedicht van Hans Warren genaamd ‘Bekentenis’. Het gedicht zelf sprak mij wat minder aan, maar de uitvoering was wel bijzonder. Met behulp van decor en achtergrondgeluiden creëerden zij levensechte situaties. Die situaties speelden zich af in het leven van twee schoolvriendinnen die elkaar door de jaren heen langzaam uit het oog verliezen. Het stukje eindigde met een ontroerend weerzien.
1ste prijs Avond van de Poëzie (2023);
van links naar rechts: Dore Kamerbeek, Ylva Putter, Anna Luijsterburg, Lisanne Boer
De publieksprijs ging naar het achtste groepje, dat tevens de 3de prijs won. Zij hadden ‘Eenzaamheid’ van Ed Hoornik gekozen. Ze transformeerden een gedicht dat over een huwelijk ging dat in het begin al gedoemd was verkeerd af te lopen, in een heel grappige datingshow. De gezichtsuitdrukkingen pasten precies en waren grappig en de komische timing was perfect. Het verdiende dus zeker de gewonnen prijzen.
De 2de prijs ging naar het groepje met het gedicht ‘Voor een dag van morgen’ van Hans Andreus. Dat gedicht werd prachtig voorgedragen onder begeleiding van live pianospel. De eerste zin was meteen al heftig en trok je in het verhaal: ‘Wanneer ik morgen doodga’. De minifilm die ze erbij hadden gemaakt was hier ook grotendeels op gebaseerd. Het emotionele verhaal liet een meisje zien dat een auto niet zag aankomen, doordat ze bezig was met haar telefoon. Het ongeluk was fataal voor haar. Deze boodschap is vooral nu van groot belang, in een tijd waarin iedereen zowat is vastgegroeid aan hun telefoon.
Maar de allerbeste presentatie vond ik toch die van het groepje met het gedicht ‘Jij’ van Freek de Jonge. Ook omdat het gedicht zelf mij heel erg raakte: het was in simpele taal geschreven en ik vond de opbouw en de flow van het gedicht fijn en de laatste twee zinnen ontroerden mij enorm. Het werd rustig voorgedragen, met pauzes op de goede momenten wat de laatste zinnen extra goed maakte. Toen zagen we een groot laken, dat deed denken aan een filmdoek. De grote lamp achter op het podium ging aan en we zagen een schaduw. In sierlijke bewegingen danste het silhouet op de muziek. Ik vond het heel origineel en betoverend, zo’n schaduwspel. Tegelijkertijd werd een verhaal op de voorgrond gespeeld, wat in mijn ogen de verschillende kanten van de liefde benaderde. Twee tweetallen beeldden dit uit, het ene tweetal in het wit en het andere tweetal in het zwart. Het in het wit geklede tweetal beeldde de hoogtepunten van een relatie uit, terwijl het zwarte tweetal de dieptepunten weergaf. Ik vond dit de aangrijpendste presentatie.
Al met al vond ik het een geslaagde en vooral gevarieerde avond. Van emotioneel tot komisch en van energiek tot rustig. De hele avond voelde als een soort achtbaanrit. Er waren natuurlijk wat mindere momenten, maar over het algemeen was de kwaliteit van de presentaties hoog en waren er meer hoogtepunten dan dieptepunten. Ik heb door deze avond ook meer zin gekregen in volgend jaar, waarin ik zelf iets mag verzinnen. Ik kan niet wachten om te zien wat ons leerjaar volgend jaar in petto heeft.
Lena Wind V5D
.png){kind=small}
